นอกจากนี้เรื่องราวของประธานเหมาเจ๋อตงที่ได้เป็นพรรคคอมมิวนิสต์ก็ได้มีแม่ทัพและวีรบุรุษสงครามเกาหลี นายพลเผิง เต๋อฮว๋าย
ซึ่งเขาได้เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ในวัยเด็กกับประธานเหมาเจ๋อตงคือเขาสองคนนี้ได้เติบโตมาด้วยกันสู้มาด้วยกัน นายพลเผิงเต๋อฮว๋าย ได้เขียนจดหมายส่วนตัวถึงประธานเหมาเจ๋อตงได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับนายเหมาเจ๋อตงได้ทราบด้วยความที่ว่านายเหมาเจ๋อตงจะได้รับรู้ความจริงแล้วก็ออกมาแก้ไขสถานการณ์ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปนี่น่าจะเป็นเพื่อจริงๆคนสุดท้ายของนายเหมาเจ๋อตง
นอกจากนั้นผลปรากฏว่านายเหมาเจ๋อตงได้เอาจดหมายส่วนตัวฉบับนั้นมาCopyแล้วแจกจ่ายในการประชุมพรรค เจียงชิง ภรรยาของนายเหมาเจ๋อตง ที่ได้ถูกห้ามไม่ให้ออกสื่อห้ามเข้าที่ประชุมพรรคห้ามทำตัวเด่นก็ได้ลุกขึ้นมาด่า นายเผิงเต๋อฮว๋าย อย่างสาดเสียเทเสียในที่ประชุมพรรคทั้งๆที่Sheไม่ควรที่จะอยู่ตรงนั้นด้วยซ้ำไปและนายพลหลินเปียวเป็นทหารที่ได้รบเคียงบ่าเคียงไหล่เหมาเจ๋อตงเหมือนกันก็ได้ช่วยกันลุกมาด่า นายเผิงเต๋อฮว๋ายเข้าไปอีกเรียกว่าประชุมเพลิงเลยแล้วกัน
หลังจากนั้น นายเผิงเต๋อฮว๋าย ก็ถูกลดความสำคัญลงหายไปเลยจากกลุ่มผู้มีอำนาจในพรรคต่อมาในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม นายเผิงเต๋อฮว๋าย ก็ถูกเรดกการ์ดจับขังคุกและประจานในที่สาธารณะหลายครั้งและได้เสียชีวิตลงนเรือนจำนักวิชาการจีนสมัยใหม่จำนวนหนึ่งไม่เชื่อว่านายเหมาเจ๋อตงจะไม่รู้ว่าคนจีนกำลังอดตาย
เนื่องจาก Great Leap Forward แต่นายเหมาเจ๋อตงก็ได้มีความรู้สึกว่าความตายบางอย่างมันก็มีความจำเป็นเพื่อให้บรรลุถึงเป้าหมาย
ซึ่งเราก็คงไม่สามารถที่จะฟันธงไปในทางใดทางหนึ่งได้อย่างไรก็ตามหลังจากที่นายเหมาเจ๋อตง ได้ล้างแค้นคนพูดความจริงแล้วแกก็ไม่ได้กลับไปดำเนินกิจการGreat Leap Forwardต่อเอาเข้าจริงๆแล้วนายเหมาเจ๋อตงก็เชื่อเผิงเต๋อฮว๋ายได้ยกเลิกโครงการ Great Leap Forwardในปี1959สิบปีหลังจากที่สถานปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนจากนั้นนายเหมาเจ๋อตงก็ได้ลาออกจากทุกตำแหน่งยกเว้นประธานพรรค
ซึ่งก็ไม่ได้มีอำนาจอะไรจริงๆแล้วก็ได้ประกาศเกษียณตัวเองเพราะว่าแก่แล้วสุขภาพไม่ดีนายเหมาเจ๋อตงได้ตั้ง นายหลิวเส้าฉี ขึ้นมาเป็นประธานาธิบดี
ซึ่งนายหลิวเส้าฉีก็ต้องรีบแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจเป็นอย่างแรกก็ได้เรียกเติ้งเสี่ยวผิงและทีมที่มีความเชื่อในระบอบตลาดเข้ามาช่วยกันสิ่งแรกที่ทีมเศรษฐกิจนี่ทำก็คือระบอบนารวมได้ถูกเปลี่ยนเป็นระบบความรับผิดชอบแทน
กล่าวคือในแต่ละหมู่บ้านหรือว่าแต่ละนารวมมีหน้าที่ผลิตข้าวเข้าสู่กองกลางของรัฐบาลจำนวนหนึ่งส่วนที่เหลือก้เอาไปจัดการกันเองยังไงก็ได้ระบบนี้ทำให้เกิดแรงจูงใจในการผลิตข้าวให้ได้เยอะๆเพื่อข้าวที่เหลืออาจจะนำเอาไปขายต่อหรือว่านำเอาไปประกอบธุรกิจอะไรกันต่อไปก็แล้วแต่
สนับสนุนโดย bk8